பெண்ணே நீ இன்னும் பேதைதானே!

நட்புடன் சந்திரவதனா,

ஒரு குட்டு. வலியை பொறுத்துக் கொள்ளுங்கள்.
முயற்சியின்றி கிடைத்த நான்கு மலர்களைக்கொண்டு மாலை தொடுத்திருக்கிறீர்கள் என்று உங்கள் கவிதைத் தோப்பில் உலவும் பழுத்த கிழவி சொல்கிறாள். அவளுடன் நான் சண்டை பிடிப்பதாயில்லை.

நட்புடன்
ரவி

அன்புநிறை சந்திரா,

அடடா, அபாரம். அப்படியே புட்டுப்புட்டு வச்சிட்டீங்களே.

பேசாதே என்பாரா?!
ஆமா, அதுவும் தான் நடக்குதே,..

கவிதையை படிச்சா அப்படியே கஷ்டமேயில்லாம எழுதிட்டா மாதிரி ஒரு உணர்வு வருது. ஆனா, ஒவ்வொரு எழுத்திலும் உள்ள ஆழம்!

இது முந்தைய கவிதையை (மனநோயாளி) விட அழகு.
இதையும் பீட்டடிக்கறமாதிரி ஒண்ணத்தரப்போறீங்களோ!?
படிக்க/ரசிக்க நாங்க ரெடி.

பிரமிப்பா இருக்கு, கவிதை வடிவத்தைக்கையாளும் உங்களை போன்றோரைப்பார்க்கும்போது.

வாழ்த்துக்கள்.
என்றும் அன்புடன், ஜெ